sobota, 25 lutego 2012

Rogaliki drożdżowe

 Spędziłam dzisiaj trochę czasu w kuchni.
Musiałam jakoś wykorzystać resztkę drożdży 
i padło na rogaliki drożdżowe.
Wyciągnęłam dżem ze śliwek z czekoladą
i rumem, i zabrałam się do pracy.
Przepis pochodzi  z Pysznie pyszniutko
Cytuję za Pysznie pyszniutko.

Rogaliki drożdżowe 

Składniki:
  • 100 ml letniego mleka;
  • 50 g drożdży;
  • 5 łyżek cukru kryształu;
  • 300 g mąki pszennej;
  • 3 żółtka - dałam 2 duże jajka;
  • 150 g masła;
  • konfitura z róży lub dobre powidła (na nadzienie) - ja dałam dżem ze śliwek;
  • cukier kryształ (do obtaczania rogalików);
Wykonanie:

Mleko, drożdże i cukier wymieszać i zostawić na kilkanaście minut, aby drożdże podrosły. Następnie do drożdży dodać żółtka i wymieszać. 

Mąkę wymieszać z masłem, dodać przygotowany rozczyn z żółtkami i zagnieść ciasto. Wyrobione ciasto włożyć do głębokiego naczynia z bardzo zimną wodą i czekać, aż ciasto wypłynie (jak nie wypłynie, to należy wyjąć je z wody po około 20 minutach - mi nie wypłynęło :)) 

Ciasto wyjęte z wody wyłożyć na posypaną mąką stolnicę, podzielić je na 8 części, wałkować okrągłe placki na grubość 2-3 mm, ciąć na trójkąty (każdy krążek na 12 trójkątów), na szerszym końcu każdego trójkąta położyć pół łyżeczki nadzienia, zwinąć, szczelnie ścisnąć rogi. 

Rogaliki piec na złoty kolor w 175oC. 

Upieczone i jeszcze ciepłe rogaliki moczymy w białku (górną część) i w cukrze krysztale.


Ja do równego wycinania koła użyłam talerza.
Każde koło przecinałam na 8 części - tak było mi wygodniej. 
Piekłam ok. 8-10 min - pewnie czas pieczenia, zależy od piekarnika.

niedziela, 19 lutego 2012

Paul Young "Chata"

Dostałam ją od przyjaciółki, pod choinkę :)
Lubię czytać, toteż dostałam książkę :)
Co prawda ciężko trafić do mnie z książką, której jeszcze nie czytałam.
Ta została mi polecona, a na dodatek wygadałam się, że jeszcze jej nie czytałam no i dostałam :)

Polecam!


Najlepiej rozpocząć czytanie tej książki, gdy nic a nic się o niej nie wie. Ja przystąpiłam do lektury właśnie w ten sposób i… całe szczęście. Przyznaję, gdybym wiedziała, z czym mam do czynienia, być może nie sięgnęłabym po powieść. A jeśli już bym to robiła, to raczej ze sporą dawką niechęci.

Katarzyna Zarecka

czwartek, 16 lutego 2012

Tłusty Czwartek

Pewnie większość z nas robi w domu faworki, czyli chrust, pączki
lub róże karnawałowe.
U mnie w tym roku faworki :)

Nie daję przepisu, pewnie każdy ma sprawdzony. 
A jak nie, to można znaleźć na blogach kulinarnych, 
tam są komentarze i można coś wybrać.

Na deser będzie jak znalazł !!!

wtorek, 14 lutego 2012

Piróg biłgorajski



Pierwszy raz jadłam go,
bo przywiozła koleżanka prosto od babci z Biłgoraja.
 Zasmakował mi, choć co dzień bym nie jadła :)
Po paru latach zrobiłam go z przepisu pana Makłowicza.
Jedyna różnica to ta, że dałam ugotowaną kaszę gryczaną.
W domu jedliśmy na drugie danie z sosem grzybowym.
Całkiem dobry!

Piróg jest potrawą regionalną, ale o tym koleżanka
mająca babcię w Biłgoraju nie wiedziała ;)

W ogóle powinny być pączki, chrust lub róże karnawałowe,
ponieważ 16 lutego jest Tłusty Czwartek.
Za mną chrust, czyli faworki chodzą - pewnie z Siostrą będziemy robić.


Piróg biłgorajski:
wg Makłowicza (na dużą blachę)


ciasto krucho-drożdżowe

  • 3 szklanki mąki, 
  • 200 g masła, 
  • 20 g drożdży,
  • szczypta proszku do pieczenia, 
  • 1 łyżeczka cukru,
  • ½ łyżeczki soli, 
  • 2 łyżki kwaśnej śmietany


nadzienie -
  • 700 g ziemniaków, 
  • 500 g kaszy gryczanej,
  • 350 g sera twarogowego,
  • 1 szklanka śmietany, 
  • 5 jaj, 
  • ok. 150 g słoniny stopionej na skwarki (w wersji wegetariańskiej tyle samo masła-roztopionego), 
  • garść świeżych liści mięty, 
  • sól,
  • pieprz;

Ziemniaki ugotować, odcedzić, zostawiając trochę wody na dnie. Utłuc, wsypać kaszę gryczaną, dodać tłuszcz ze skwarkami i pozostawić na małym ogniu, pod przykryciem, aż kasza napęcznieje i zmięknie (trzeba mieszać od czasu do czasu, żeby nie przywarło do dna). Dodać pokruszony ser, przyprawić solą i pieprzem, wymieszać. Dodać śmietanę, jajka i utłuczoną w moździeżu miętę, wymieszać.

Dałam ugotowaną kaszę gryczaną, więc wody nie zostawiałam.

Drożdże rozkruszyć w miseczce, dodać proszek do pieczenia, sól, łyżeczkę cukru, śmietanę, dokładnie wymieszać. Mąkę wysypać na stolnicę, dodać masło, przesiekać je z mąką, dodać śmietanę z drożdżami. Wyrobić gładkie ciasto i podzielić je na pół. Jedną częścią wyłożyć dno i boki wysmarowanej masłem formy. Wyłożyć nadzienie na ciasto, przykryć drugim płatem ciasta. Wierzch posmarować jajkiem i wstawić do pieca na 1 godzinę i 40 minut.

Piroga można podawać na ciepło, prosto z pieca lub odsmażanego na maśle. Najlepiej smakuje z sosem grzybowym, śmietaną lub w towarzystwie szklanki kefiru lub maślanki.

Przepis dokładny ze strony pana Makłowicza.

Pozdrawiam Wszystkich!

środa, 8 lutego 2012

Monika Szwaja "Stateczna i postrzelona"

"Stateczna i postrzelona" - polecam jak wszytko Szwai. 
Czytałam ją już chyba 4 razy, bo lubię... i jest tego warta.
Rok wydania: 2005 r.

"- Droga pani. Ja nie chcę pani niczego narzucać...
- To niech mi pan nie narzuca! Niech pan coś wymyśli!
- Nie jest mi łatwo wymyślić coś, czego bym już pani nie proponował. A wszystko, co proponowałem, pani odrzuciła. Terapia grupowa według pani nie wchodzi w grę...
- Oczywiście, że nie wchodzi. Nie będę się spowiadała nieznajomym ludziom (...)".

Polecam, o dwóch takich co zmieniły życie.
Jedna musiała, a druga chciała.

piątek, 3 lutego 2012

Znowu Candy

Magiczna kartka znowu rozdaje prezenty
tym razem papier o nazwie Niewinność
Candy do 13.02

Kobens też organizuje Candy
zapisy do 29 lutego
Candy do 13 lutego
zapraszam tu

środa, 1 lutego 2012

Wisława Szymborska

"Wisława Szymborska nie żyje - podało RMF FM. Poetka zmarła dzisiaj w swoim domu w wieku 89 lat. Informację potwierdził sekretarz noblistki Michał Rusinek. - Umarła spokojnie, we śnie - powiedział Rusinek. 
 
Jej śmierć jest końcem pewnego okresu w polskiej kulturze. Laureatka literackiego Nobla przekonana była, że "poeci będą mieli zawsze dużo roboty", ale na pytanie o istotę wiersza odpowiadała: "nie wiem i trzymam się tego jak zbawiennej poręczy". Sama napisała ich zaledwie około trzystu pięćdziesięciu. Trzysta pięćdziesiąt jednych z najważniejszych w polskiej poezji. I ani jednego zbędnego słowa." Onet.pl

Szkoda i wielka strata, 
ale należy jej się odpoczynek. 
Pamiętam jak w szkole cieszyliśmy się z Jej Nobla...



Wiersz NIE Wisławy Szymborskiej

"Jak ja się czuję"

Kiedy ktoś zapyta, jak ja się dziś czuję,
 grzecznie mu odpowiem, że „dobrze, dziękuję”.
To, że mam artretyzm, to jeszcze nie wszystko,

astma, serce mi dokucza i mówię z zadyszką,

puls słaby, krew moja w cholesterol bogata...

lecz dobrze się czuję, jak na moje lata.

Bez laseczki teraz chodzić już nie mogę

choć zawsze wybieram najłatwiejszą drogę.

W nocy przez bezsenność bardzo się morduję,

ale przyjdzie ranek... znów dobrze się czuję.

Mam zawroty głowy, pamięć „figle” płata,

lecz dobrze się czuję jak na swoje lata.

Z wierszyka mojego ten sens się wywodzi,
że kiedy starość i niemoc przychodzi,

to lepiej zgodzić się ze strzykaniem kości

i nie opowiadać o swojej starości.


Zaciskając zęby z tym losem się pogódź

i wszystkich wokoło chorobami nie nudź!

Powiadają: „starość okresem jest złotym”,

kiedy spać się kładę, zawsze myślę o tym...

„Uszy” mam w pudełku, zęby w wodzie studzę,

„oczy” na stoliku, zanim się obudzę...

Jeszcze przed zaśnięciem, ta myśl mnie nurtuje

„czy to wszystkie części, które się wyjmuje”?

Za czasów młodości (mówię bez przesady)

łatwe były biegi, skłony i przysiady.

W średnim wieku jeszcze tyle sił zostało,

żeby bez zmęczenia przetańczyć noc całą...

A teraz na starość czasy się zmieniły

spacerkiem do sklepu, z powrotem bez siły.


Dobra rada dla tych, którzy się starzeją
niech zacisną żeby i z życia się śmieją.

Kiedy wstaną rano „części” pozbierają,

niech rubrykę zgonów w prasie przeczytają.

Jeśli ich nazwiska tam nie figurują

to znaczy, że zdrowi i dobrze się czują.


Dopisuję:  Poszperałam, bo okazało się, że ktoś potrafi publicznie kogoś zbluzgać, a nie potrafi wyjaśnić. Rzeczywiście nie jest to powyżej wiersz W. Szymborskiej a jej przypisywany, więc stąd moja pomyłka. 


Ale....
zamiast wyjaśnić, "ktoś" od razu jedzie po mnie jak..... po śniegu.... bez przesady. Ja potrafiłam naprawić swój błąd, niech i ta osoba umie się przestawić.

Gdy czytałam go po raz pierwszy, był podpisany nazwiskiem Szymborskiej.


Należało wyjaśnić, że nie jest to wiersz Szymborskiej, napisał go ktoś inny, a W. Szymborskiej przypisywany. Autorką jest Józefa Jucha, która już nie żyje.